زمانی خدایان بذرهای فیض معروف به "ارواح" را در سرزمین ما کاشتند. انسانها برای برخورداری از برکات این ارواح برای همیشه سپاسگزار بودند. با این حال، حتی آنها نمی توانند از مرگ و میر فرار کنند. لحظه ای که زمانشان تمام می شود، بدنشان در تاریکی و محیط اطرافشان با آنها محصور می شود. تنها کسانی که می توانند این ارواح ملعون را به محل استراحت نهایی خود بفرستند «فرستنده روح» هستند. این داستان یک فرستنده روح جوان به نام آلپی است. با اندوه و درد فراوان، تیغ خود را به دست می گیرد.
