درباره Akira Kurosawa
کوروساوا پس از آموزش به عنوان نقاش (او فیلم های خود را به عنوان نقاشی های تمام عیار استوری برد) در سال 1936 به عنوان دستیار کارگردان وارد صنعت سینما شد و اولین کارگردانی خود را در سال 1943 انجام داد. او پس از کار در طیف گسترده ای از ژانرها، فیلم موفق خود را ساخت. راشومون (1950) در سال 1950. این فیلم برنده جایزه برتر جشنواره فیلم ونیز شد و اولین بار غنای سینمای ژاپن را برای غرب آشکار کرد. چند سال بعد، ایکیرو (1952) (زنده)، حماسی شیچینین نو سامورایی (1954) (هفت سامورایی) و اقتباس وحشیانه و پرچرب شکسپیر Kumonosu jô (1957) (تخت خون) را دیدیم. بعداً دو نفر شخصیت مغناطیسی توشیرو میفونه را به نمایش گذاشتند که در دو کمدی سامورایی یوجیمبو (1961) و تسوباکی سانجورو (1962) نیز بازی کرد. کوروساوا پس از دورهای ضعیف در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 اقدام به خودکشی کرد. او زنده ماند و محصول مشترک روسی Dersu Uzala (1975) را ساخت و با کمک فرانسیس فورد کاپولا و جورج لوکاس، حماسه سامورایی Kagemusha (1980) را ساخت که از بسیاری جهات برای ران (1985) اثری خشک بود. ، دومین اقتباس شکسپیر او. او تا دهه هشتاد خود با رویاهای شخصی تر (1990)، Hachi-gatsu no kyôshikyoku (1991) و Madadayo (1993) به کار ادامه داد. فیلمهای کوروساوا همیشه در غرب محبوبتر از ژاپن بوده است، جایی که منتقدان اقتباسهای او از ژانرها و نویسندگان غربی (ویلیام شکسپیر، فئودور داستایوفسکی، ماکسیم گورکی و ایوان هانتر) را با شک و تردید مینگرند – اما او مورد احترام آمریکاییها و اروپاییهاست. فیلمسازانی که Shichinin no samurai (1954)، در نقش The Magnificent Seven (1960)، Yojimbo (1961)، در نقش Per un pugno di dollari (1964) و Kakushi-toride no san-akunin (1958) را بازسازی کردند.
کوروساوا در 6 سپتامبر 1998 درگذشت.
