درباره Apachai Hopachai
اولین حضور: نبرد 7
سن: 28-29
قد: 201 سانتی متر
وزن: 120 کیلوگرم
نوع: دو
نوع: کاتسوجین کن
هنرهای رزمی: موی تای و موی بوران
آپاچای به عنوان "شینیگامی" موی تای و استاد موی تای در ریوزانپاکو شناخته می شود. همچنین نشان داده شده است که او در موی بوران آموزش دیده است، اگرچه آن را در شب فقط به خاطر حفظ شیوه سنتی مبارزه انجام می دهد، و حتی سعی می کند آن را به کنیچی نشان ندهد تا از او محافظت کند زیرا بسیار خطرناک است.
با وجود مهارت های کشنده اش، آپاچای طبیعت بسیار کودکانه ای دارد، به همین دلیل با بچه ها و حیوانات خوب است (او از قضا توانایی بی نظیری در برقراری ارتباط با حیوانات نیز دارد). با این حال، وقتی صحبت از مبارزه به میان می‌آید، آپاچای توانایی خودداری را ندارد و اغلب نزدیک بود کنیچی را بکشد (یک حادثه از فصل 24، کنیچی به دلیل ایست قلبی در اثر حمله آپاچای مجبور شد با CPR احیا شود). دلیل این امر این است که آپاچای از سنین جوانی در رینگ در نبردهای مرگ یا زندگی می‌جنگد، بنابراین ضربه زدن با نیروی مرگبار برای او تبدیل به یک رفلکس شده است. از آنجایی که از این واقعیت که کنیچی از تمرین کردن با او می‌ترسید ناراحت بود، در نهایت یاد می‌گیرد که چگونه قدرت خود را حفظ کند، اگرچه هنوز هم گاهی اوقات زمانی که او وارد حالت مبارزه می‌شود، کنیچی را ناک اوت می‌کند.
نشان داده شده است که آپاچای به عنوان یک برادر بزرگتر به آگارد جوم سای نگاه کرده است. او همچنین چندین بار اشاره کرده است که در درک زبان ژاپنی مشکل دارد و این ممکن است دلیل دیگری باشد که چرا او با وجود اینکه همه به او می‌گویند هرگز عقب‌نشینی نمی‌کند، اگرچه این ممکن است به طور کلی به زبان‌ها تعمیم یابد، زمانی که آگارد به او می‌گوید خودداری کند یا اینکه اثرات وحشتناک آن را تا زمانی که شروع به تدریس کنیچی نکرده است.
هنگامی که آپاچای صحبت می کند، اغلب می گوید "آپا"، حتی گاهی اوقات هنگام مبارزه یا تمرین، "آپاپاپاپا" را فریاد می زند. او همچنین با یک جمله «فرزندت را گروگان داریم» به تلفن پاسخ می دهد. به جای یک «سلام» معمولی، احتمالاً به خاطر گذشته او در کار با قاچاقچیان کودک.
آپاچای همچنین یک خورنده بزرگ، به ویژه همبرگر است، و با حرص مقادیر زیادی غذا را می بلعد و گهگاه مقداری از ساکاکی را می دزدد. این از گذشته او نشات می‌گیرد، زمانی که رئیسش هر زمان که تجهیزات آموزشی خود را می‌شکند، شامش را می‌برد.
