خلاصه
جعبه را باز کن تا به من نور بدهی، زندگی را در من دم کن، مرا با عشقت نگه دار... سپس فراموشم کن. استاد دلم برات تنگ شده استاد من هم شما را دوست دارم استاد یادت هست؟ من هنوز در آن جعبه دراز کشیده ام و منتظر تو هستم. منتظرم دوباره بازش کنی و بگی دوستم داری. جیانگ ضیا به خانه برگشت و متوجه شد که تک فرزند خانواده دو نفر شده است و به نظر می رسید هیچ کس متوجه نشده است. ضیا چشم چپ عجیبی دارد، چشمی که می توانست چیزی را ببیند که دیگران نمی توانستند ببینند. بیشتر اوقات، او آن را نادیده می گرفت، اما این بار یک اتفاق غیرعادی در خانه او رخ می دهد. او احتمالاً نمی توانست چشمش را روی این موضوع ببندد، می تواند؟ در این دنیا صلح وجود ندارد. برخی از خطرات فقط به یک «نگاه» نیاز دارند. در مواجهه با ناشناخته ها، آیا دیدن - واقعیت را انتخاب می کنید؟
