فورویا بالاخره از دست دوست دخترش سارا فرار کرد. خیلی ساده بود - تنها کاری که او باید انجام می داد این بود که او را بکشد. اما به نظر می رسد که حتی مرگ نیز نمی تواند آنها را از هم جدا کند، زیرا او به دلیل پشیمانی خود مانند یک روح درنگ می کند. زمانی که سارا زنده بود، فورویا در هر لحظه حضور خود را احساس می کرد. اکنون او به عنوان یک روح مانند هر دختر عادی است. شاید او در تمام مدت او را اشتباه تعبیر کرده بود. با انباشته شدن احساس گناهش، فورویا احساس می کند باید تاوان اعمالش را بپردازد - اما به چه قیمتی؟
