خلاصه
در یک کشور دیستوپیایی، یک قانون رفاه عمومی مانند هیچ قانون دیگری در حال اجرا است: قانون رفاه ملی، که در آن شهروندان بین 18 تا 24 سال انتخاب می شوند تا برای کشور خود بمیرند. بیست و چهار ساعت قبل از اینکه یک نانوکپسول مرگ خود را انجام دهد، برگزیدگان اعلان هایی به نام "ایکیگامی" را از پیام رسان های دولتی دریافت می کنند. دولت تنها یک دلیل ظاهری برای هدف این عمل ارائه می‌کند - گسترش ارزش زندگی. کنگو فوجیموتو یک پیام رسان تازه تاسیس ایکیگامی است که در مورد موضع خود نسبت به این عمل بی تصمیم است. کنگو با کاهش تردید خود برای دوری از چشم ناظر پلیس ملی، تصمیم می گیرد که تحویل ایکیگامی به شکل دادن به نظر او کمک کند. ایکیگامی نحوه رفتار مردم را دنبال می‌کند که می‌دانند ساعات پایانی زندگی‌شان فرا رسیده است. خواه ارتکاب اعمال محبت آمیز یا جنایات ناشی از اشتیاق، برگزیده اقدامات او تأثیرات عمیقی بر اطرافیان آنها دارد و در نهایت کنگو را به تصمیم خود سوق می دهد.
